صفویان
سلسلهٔ صفویان ایران صفویه | |||||
پادشاهی | |||||
| |||||
| |||||
پهناوری پادشاهی صفویان در بازههای زمانی گوناگون | |||||
ممالک ایران سال ۱۷۲۹ میلادی | |||||
پایتخت | تبریز | ||||
پایتخت تغییر یافته | قزوین و اصفهان | ||||
زبان(ها) |
فارسی (زبان رسمی) ترکی آذربایجانی |
||||
دین | اسلام تشیع | ||||
ساختار سیاسی | پادشاهی | ||||
شاه | شاه اسماعیل صفوی | ||||
شاه تهماسب یکم | |||||
شاه عباس بزرگ | |||||
شاه سلطان حسین | |||||
تاریخچه | |||||
- تأسیس | ۹۰۷ | ||||
- انقراض | ۱۱۳۵ |
صفویان دودمانی ایرانی[۱] و شیعه بودند که در سالهای ۸۸۰ تا ۱۱۰۱ هجری خورشیدی (برابر ۱۱۳۵-۹۰۷ قمری و ۱۷۲۲-۱۵۰۱ میلادی)[۲]بر ایران فرمانروایی کردند. بنیانگذار دودمان پادشاهی صفوی، شاه اسماعیل یکم است که در سال ۸۸۰ خورشیدی در تبریز تاجگذاری کرد و آخرین پادشاه صفوی، شاه سلطان حسین است که در سال ۱۱۰۱ خورشیدی از افغانها شکست خورد و سلسلهٔ صفویان برافتاد.[۳][۴]
- ۰ نظر
- ۰۶ دی ۹۳ ، ۰۹:۱۳